previous next
jējūno , 1, v. n. id.,
I.to fast (late Lat.): “Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit,Hier. Ep. 66, 11: “cum jejunas laeta sit facies tibi,id. ib. 22, 27.—
(β). With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.—With ab: “a justa fruge naturae,Tert. Pud. 16.— Trop.: “philosophiā,Tert. Anim. 6.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: