I.v. dep. n. and a. [jocus], to jest, joke (class.): “tu hanc jocari credis? faciet, nisi caveo,” Ter. Heaut. 4, 4, 7: “duplex jocandi genus,” Cic. Off. 1, 29, 104; cf.: “voluit Fortuna jocari,” Juv. 3, 40.—
II. In partic., to say in jest: “haec jocatus sum,” Cic. Fam. 9, 14, 4: “in aliquid permulta,” Hor. S. 1, 5, 62: “multum de aliqua re,” Sen. Suas. 1, 6; Cat. 2, 6: “obscaena,” Ov. Tr. 2, 497; Quint. 5, 13, 46.—Act. collat. form jŏco , āre: “quasi jocabo,” Plaut. Cas. 4, 4, 20 (al. jocabor).