I.pleasant, agreeable, delightful, pleasing (syn.: gratus, blandus; “class.): est mihi jucunda in malis et grata in dolore vestra erga me voluntas,” Cic. Cat. 4, 1, 1: “comes,” id. ib. 4, 6, 11: “id vero militibus fuit pergratum et jucundum,” Caes. B. C. 1, 86: “verba ad audiendum,” Cic. de Or. 1, 49, 213: “jucunda captat praemia,” Hor. Epod. 2, 36: “sine amore jocisque nil est jucundum,” id. Ep. 1, 6, 66; id. S. 2, 6, 62: “Crispi jucunda senectus (i. e. senex jucundus),” Juv. 4, 81: “aqua potui jucunda,” Plin. 6, 32, 37, § 203: “agri,” Cic. Agr. 2, 16, 40.—Absol.: “pro jucundis aptissima quaeque dabunt di,” Juv. 10, 349.—Comp.: “officia jucundiora,” Cic. Fam. 4, 6, 1: “bonum jucundius vita,” Juv. 13, 180.—Sup.: “jucundissimi ludi,” Plaut. Poen. 1, 1, 78: “conspectus vester est mihi multo jucundissimus,” Cic. de Imp. Pomp 1, 1.—Adv.: jūcundē , agreeably, delight fully: “vivere,” Cic. Cael. 6, 13: “cantare et psallere,” Suet. Tit. 3: “herba jucunde olet,” Plin. 20, 17, 69, § 177.—Comp.: “bibere jucundius,” Cic. Tusc. 5, 34, 97: “vivere,” id. Fin. 1, 21, 72; 1, 18, 57.—Sup.: “vivere,” Cic. Fin. 2, 22, 70: “loqui,” Val. Max. 7, 2, 8 ext.; 6, 2, 11 ext.
jūcundus (jōcundus ), a, um, adj. jocus,