I.gen. plur. jugerum for jugium, Lucil. ap. Charis. p. 40 P.; “with the first syll. short,” Sedul. 1, 18), adj., continual, perpetual; esp. of running water, always flowing, perennial (class.): “thesaurus jugis,” Plaut. Ps. 1, 1, 82: “ex puteis jugibus aquam calidam trahi,” Cic. N. D. 2, 10: “aqua,” Sall. J. 89, 6: “concordia,” Gell. 12, 8: “holocaustum juge,” Vulg. Num. 28, 6: “convivium juge,” id. Prov. 15, 15: “jugi sanguine,” id. Lev. 15, 33: “scabiem jugem,” id. ib. 21, 20. —Adv. in two forms.
B. jū-gĭter , continually, perpetually; immediately, instantly (post-class.), App. de Mund. p. 71: jugiter atque perpetuo, Cod. Th. 16, 7, 3; Aus. Ep. 19, 9; Vulg. Exod. 29, 38; id. 1 Par. 9, 33.