I.mangled, lacerated, torn to pieces.
I. Lit. (not in Cic. or Cæs.): “homo,” Lucr. 3, 403: “corpus,” Liv. 1, 28; Plin. 2, 63, 63, § 156: “corpus verberibus,” Just. 21, 4, 7: cui quod membrum lacerum laesumve est, Masur. Sab. ap. Gell. 4, 2, 15: “Deiphobum lacerum crudeliter ora,” mutilated, Verg. A. 6, 495; so, “artus avolsaque membra et funus lacerum tellus habet,” id. ib. 9, 491.—Of the hair: “nec modus aut pennis, laceris aut crinibus, ignem spargere,” Stat. S. 1, 1, 133; Sil. 6, 560; Claud. Rapt. Pros. 3, 177: “vestis,” Tac. H. 3, 10: “tectorum vestigia lacera et semusta,” id. A. 15, 40: “puppis,” Ov. H. 2, 45: “insignia,” Stat. Th. 10, 8: “lacerae unguibus venae,” Sen. Phoen. 162.—
B. Trop. (postAug. and very rare): “sparsas, atque, ut ita dicam, laceras gentilitates colligere atque conectere,” families rent and scattered, Plin. Pan. 39, 3.—Poet.: “castra,” an army that has lost its general, Sil. 15, 9: “lacerae domus artus componere,” Sen. Thyest. 432.—*
II. Transf., act., rending, lacerating (for lacerans): “morsus,” Ov. M. 8, 880.