I.a wailing, moaning, weeping, lamentation, lament (class., only in plur.): “virum,” Lucr. 6, 242 Lachm.: “negat se velle mortem suam dolore amicorum et lamentis vacare,” Cic. de Sen. 20, 73: “se lamentis lacrimisque dedere,” id. Tusc. 2, 21, 48: “lamentis lacrimisque extinctos prosequi,” Liv. 25, 38: “lamenta ac lacrimas cito ponunt,” Tac. G. 27: “in sordibus, lamentis luctuque jacēre, Cis. Pis. 36, 88: lamentis gemituque et femineo ululatu Tecta fremunt,” Verg. A. 4, 667: “per lamenta ... muliebriter ferre,” Tac. Agr. 28.—Transf., of hens, Plin. 10, 55, 76, § 155.—Sing.: “assume super Syrum lamentum,” Vulg. Ezech. 27, 2; id. Jer. 9, 20 al.
lāmentum , i, n. perh. for clamentum, from clamo,