previous next
lancĕa , ae, f. λόγχη, acc. to Paul. ex Fest. p. 118 Müll.; acc. to Varr. ap. Gell. 15, 30 fin., of Spanish origin,
I.a light spear, with a leather thong fastened to the middle of it, a lance, spear (cf.: telum, spiculum, hastile, pilum, jaculum, etc.): Suevi lanceis configunt, Sisenn. ap. Non. 556, 8: “lancea infesta ... medium femur trajecit voluseni,Hirt. B. G. 8, 48: “ceteri sparos aut lanceas portabant,Sall. C. 56, 3: “Romanus miles missili pilo aut lanceis assultans,Tac. H. 1, 79; 3, 27: “lata,” i. e. with a broad head, Verg. A. 12, 375; Suet. Claud. 35: “cujus torta manu commisit lancea bellum,Luc. 7, 472; Just. 24, 5: “haec, duas lanceas dextra praeferens,Curt. 6, 5, 26: “mihi non parvam incussisti sollicitudinem, injecto non scrupulo, sed lancea, ne sermones nostros anus illa cognoscat,” i. e. great dread, App. M. 1, p. 107, 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Caesar, Gallic War, 8.48
    • Vergil, Aeneid, 12.375
    • Tacitus, Historiae, 1.79
    • Suetonius, Divus Claudius, 35
    • Lucan, Civil War, 7.472
    • Gellius, Noctes Atticae, 15.30
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 56
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 6.5.26
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: