I.to tear to pieces, to rend, mangle, lacerate (poet. and post-Aug.).
I. Lit.: “alium ira in cubili suo confodit ... alium intra leges celebrisque spectaculum fori lancinavit, Sen. de Ira, 1, 2, 2: morsu aliquem,” Plin. 9, 6, 5, § 13: “conjux membratim lancinatur,” Arn. 1, 20: “tot sinus Pelopennesi oram lancinant,” indent, cut up, Plin. 4, 5, 9, § 19.—
II. Trop., to destroy, consume, waste: Cat. 29, 18: “vitam (al. lanciniare),” to fritter away, waste, Sen. Ep. 32, 2: “credulitatem facetiis jocularibus,” Arn. 2, 47.