I.a giving freely, a granting, bestowing, dispensing, distributing, imparting.
I. Lit.
A. In gen. (class.): “largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit,” Cic. Off. 2, 15, 52: “largitione redemit militum voluntates,” Caes. B. C. 1, 39 fin.: “his pauca ad spem largitionis addidit,” id. ib. 2, 28: “maximas largitiones fecit,” id. ib. 3, 31: “largitio et communicatio civitatis,” a granting, Cic. Balb. 13, 31: “aequitatis,” a distributing, dispensing, id. Mur. 20, 41.—Prov.: “largitio fundum non habet,” there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55; v. fundus.—
B. In partic., in a bad sense.
1. Bribery, corruption, esp. to obtain a public office: “liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione sejungere,” Cic. de Or. 2, 25, 55: “tribum turpi largitione corrumpere,” id. Planc. 15, 37: “tribus largitione devinctas habere,” id. ib.: “perniciosa,” id. Mur. 37, 80: “profusissima,” Suet. Caes. 13: “nullum largitionis genus omisit,” id. ib. 26.—*
2. Profusion, prodigality: “nullius rei, minime beneficiorum, honesta largitio est,” Sen. Ben. 1, 2, 1.—