I.perf., ātum (part. ante-class. larŭātus ), 1, v. a. larva, to bewitch, enchant (ante- and post-class., and used almost exclusively in the part. perf.): artus larvari, Firm. Math. 3, 14.—P. a. as subst.: larvans , ntis, m., an enchanter, a dealer in magic: “hunc denique qui larvam putat ipse est larvans,” App. Mag. p. 315, 20 Hildeb. (al. larvatus).—Part. perf.: larŭātus , a, um, bewitched, enchanted: “quid illi esse morbi dixeras? ... Num larvatust aut cerritus?” Plaut. Men. 5, 4, 1: pro laruato te circumferam, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 6, 229.
larvo , no