I. Lit., a litter, sedan, used at first only on journeys, but afterwards also, for the sake of convenience, in the city: “lecticā octophoro ferebatur,” Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27: “lecticae usum alicui adimere,” Suet. Caes. 43: “inditus lecticae,” Tac. A. 3, 14: “lecticae imponere aliquem,” Petr. 28: “lecticā gestare aliquem,” Hor. S. 2, 3, 214: “lecticae gestamine uti,” Tac. A. 2, 2: in eadem illa lecticā qua ipse delatus eram, eum referre, etc., Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3: “lectica introferri,” Liv. 43, 7: “lectica formosis imposita calonibus,” Sen. Ep. 110, 17: “comparare homines ad lecticam,” litterbearers, Cat. 10, 15: “facit somnum clausā lectica fenestrā,” Juv. 3, 242.—Collect.: “densissima centum Quadrantes lectica petit,” a throng of litters, Juv. 1, 121.—*
II. Transf.: “arboris,” that part of a tree from which the branches spring, Plin. 17, 14, 22, § 99.