previous next
lītĭgo , āvi, ātum, 1, v. n. litem ago,
I.to dispute, quarrel, strive.
I. In gen.: “qua de re litigatis inter vos?Plaut. Rud. 4, 4, 16: “Hirtium cum Quinctio acerrime litigasse,Cic. Att. 13, 37, 2; Juv. 6, 35.—Prov.: litigare cum ventis, to give one's self useless trouble: “cum ventis litigo,Petr. 83; cf.: “miraris, quererisque, litigasque,Mart. 11, 35, 3.—
II. In partic., to sue at law, litigate, Cic. Fam. 9, 25, 3; id. Cael. 11, 27; Juv. 7, 141: effectum est ut per concepta verba, id est, per formulas litigaremus, Gai. Inst. 4, 30.—Impers. pass.: “litigatur,there is a lawsuit, Gell. 14, 2, 14.—Hence, subst.: lītĭgans , antis, m., a quarrelsome person, a disputant, litigant.
a. In a suit at law, Plin. 19, 1, 6, § 24.—
b. In some other way, Gell. 2, 12, 6.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 9.25.3
    • Cicero, Letters to Atticus, 13.37.2
    • Cicero, For Marcus Caelius, 11.27
    • Plautus, Rudens, 4.4
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 19.24
    • Gellius, Noctes Atticae, 14.2.14
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.12.6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: