I.one who plays at a game; a player.
I. Lit.: “sic ne perdiderit, non cessat perdere lusor,” Ov. A. A. 1, 1, 451; Sen. Ben. 2, 17, 3: “furtum factum domi et eo tempore quo alea ludebatur, licet lusor non fuerit qui quid eorum fecerit, impune fit,” Dig. 11, 5, 1, § 2.—Poet. transf.: “cum lusore catello,” a playful little dog, Juv. 9, 611.—
II. Trop.
A. A humorous writer: tenerorum lusor amorum, Ov Tr. 4, 10, 1.—
