previous next
măcŭlo , āvi, ātum, 1, v. a. 1. macula,
I.to make spotted, to spot, speckle, variegate.
I. Lit.
A. In gen. (only poet.), to stain, tinge, dye: “telas maculare ostro,Val. Fl. 4, 368: “et multo maculatum murice tigrim,id. 6, 704.—
B. In partic., to spot, stain, defile, pollute: “maculari corpus maculis luridis,Plaut. Capt. 3, 4, 63: “solum sanguine,Cat. 63, 7; cf.: “terram tabo,Verg. A. 3, 29: dextra maculata cruore, Ov. de Nuce, 157.—
II. Trop. (acc. to I. B.), to defile, dishonor, disgrace, etc. (freq. in Cic.): “rex ille optimi regis caede maculatus,Cic. Rep. 2, 25, 46; cf.: “partus suos parricidio,Liv. 1, 13: “nemora nefario stupro,Cic. Mil. 31, 85: “Catonis splendorem,id. Sest. 28, 60: “tuum maculavi crimine nomen,Verg. A. 10, 851: “inde metus maculat poenarum praemia vitae,spoils, Lucr. 5, 1151: “obsoleta quoque (verba) et maculantia ex sordidiore vulgi usu ponit,Gell. 16, 7, 4.—Hence, măcŭ-lātim , adv., in a spotted or mottled fashion (late Lat.), Aug. Gen. ad Lit. 5, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, For Milo, 31.85
    • Cicero, For Sestius, 28.60
    • Vergil, Aeneid, 3.29
    • Vergil, Aeneid, 10.851
    • Plautus, Captivi, 3.4
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.1151
    • Livy, The History of Rome, Book 1, 13
    • Cicero, De Republica, 2.25
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 4.368
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 6.704
    • Gellius, Noctes Atticae, 16.7.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: