I.v. a.; in pass.: mădĕfīo , factus, fĭĕri madeo, facio, to make wet, to wet, moisten, to soak, drench, water, etc.
I. In gen.: “lanam aceto et nitro,” Plin. 32, 7, 25, § 77: “amarantus madefactus aquā revirescit,” id. 21, 8, 23, § “47: radix in vino madefacta,” id. 26, 6, 15, § 29: “spongiam (opp. exprimere),” Suet. Vesp. 16: “ne libelli madefierent,” id. Caes. 64: “imbuti sanguine gladii, vel madefacti potius,” Cic. Phil. 14, 3, 6; cf.: “Graeciam madefactum iri sanguine,” id. Div. 1, 32, 68; Verg. A. 5, 330: “caules,” to soak, steep, Plin. 25, 6, 31, § 68: “terram suo madefecit odore,” steeped, Ov. M. 4, 253.—Poet.: “caris vellera sucis bis madefacta,” i. e. dyed, Tib. 4, 2, 16.—
II. In partic., to drench with wine, to intoxicate, make drunk (poet. and in post-class. prose): eo vos vostrosque adeo pantices madefacitis, quom ego sim hic siccus, * Plaut. Ps. 1, 2, 51: “multo madefactus Iaccho, Col. poët. 10, 309: poculis amplioribus madefacit,” Amm. 15, 3, 7; cf.: “molli luxu madefacta (membra),” Sil. 12, 18.