I.a Gallic pony (post-Aug.), Plin. Ep. 4, 2, 3; Mart. 12, 24, 8.
††
1. mannus , i, m. Celtic, a kind of small Gallic horse, a coach-horse, cob (used esp. for pleasure-drives): “agens mannos,” Lucr. 3, 1063: “si per obliquum similis sagittae (serpens) Terruit mannos,” Hor. C. 3, 27, 6; id. Ep. 1, 7, 77: “rapientibus esseda mannis,” Ov. Am. 2, 16, 49: “detonsi,” with shorn manes, Prop. 4 (5), 8, 15. “obesi manni,” Sen. Ep. 87, 9.
††