I.“proice tela manu, sanguis meus,” Verg. A. 6, 835: “Lolli meus,” Sid. Ep. 1, 9; and: “domine meus,” id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum: “pietas majorum meūm,” Plaut. Cas. 2, 6, 66: “meapte,” Ter. Heaut. 4, 3, 8: “meopte,” Plaut. Most. 1, 2, 77: “meāmet,” id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own: “haec ero dicam meo,” Plaut. Am. 1, 1, 304: “carnifex,” Ter. And. 4, 1, 27: “discriptio,” made by me, Cic. Sen. 17, 59: “crimen,” against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279: “non mea est simulatio,” is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34: “tempestate meā,” in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses: “pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus,” Ov. M. 3, 689: “quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,” quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17: “vindicta postquam meus a praetore recessi,” my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power: “meus hic est: hamum vorat,” Plaut. Curc. 3, 61: “meus illic homost,” id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70: “hic homo meus est,” id. Ps. 4, 7, 21: “vicimus: en! meus est, exclamat Nāis,” Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved: “Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit,” Cic. Fam. 13, 64, 1: “civis,” my fellow-citizen, Juv. 12, 121.—With apposite gen.: “cui nomen meum absentis honori fuisset,” Cic. Planc. 10, 26: “quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?” Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.—Absol.: mĕi , ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers: “ego meorum solus sum meus,” Ter. Phorm. 4, 1, 21: “flamma extrema meorum,” Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine: “homo meus se in pulpito Totum prosternit,” Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18: “stupor,” this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling: “mea Pythias,” Ter. Eun. 4, 3, 14: “mea tu,” id. Ad. 3, 1, 2: “o mea,” Ov. M. 14, 761.—Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.: “mi soror,” App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6; “8, p. 205, 2: mi domina,” Hier. Ep. 22, 1: “mi catella,” id. ib. 2: “mi virgo,” id. ib. 17.—In plur.: “mi homines, mi spectatores,” dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.—Neutr. absol.: mĕum , i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf. “meam,” id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom: “non est mentiri meum,” Ter. Heaut. 3, 2, 38: “puto esse meum, quid sentiam, exponere,” Cic. Fam. 6, 5.—
mĕus , a, um (voc. meus for mi: