I.x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. μίσγω, μίγνυμι; cf. miscellus, to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).
I. Lit.
A. In gen.; with abl.: “(sortes) pueri manu miscentur,” Cic. Div. 2, 41, 86: “toxicum antidoto,” Phaedr. 1, 14, 8: “mella Falerno,” Hor. S. 2, 4, 24: “vina Surrentina faece Falernā,” id. ib. 2, 4, 55: “pabula sale,” Col. 6, 4: “nectare aquas,” Ov. H. 16, 198.— With dat.: “dulce amarumque mihi,” Plaut. Ps. 1, 1, 61: “fletum cruori,” Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5: “inter curalium virides miscere smaragdos,” Lucr. 2, 805: “cumque meis lacrimis miscuit usque suas,” Ov. P. 1, 9, 20. —
B. In partic.
1. To join one's self to, have carnal intercourse with one: “corpus cum aliquā,” Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.: “sic se tibi misceat,” Ov. M. 13, 866: “cum aliquo misceri in Venerem,” App. M. 9, p. 228, 16: “sanguinem et genus,” to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—
2. To mix, prepare a drink: “alteri miscere mulsum,” Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29: “Veientana mihi misces,” Mart. 3, 49, 1: “pocula alicui,” Ov. M. 10, 160: “lurida terribiles miscent aconita novercae,” id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321: “nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),” Juv. 8, 219.—
3. Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble: “miscet (se) viris,” Verg. A. 1, 440: “se partibus alicujus,” Vell. 2, 86, 3: “ipsa ad praetoria densae Miscentur,” assemble, Verg. G. 4, 75.—
4. Miscere manus or proelia, to join battle, engage (poet.): “miscere manus,” Prop. 2, 20, 66: “proelia dura,” id. 4, 1, 28; “hence, vulnera,” to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—
5. Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil (poet.): “caelum terramque,” Verg. A. 1, 134: “magno misceri murmure pontum,” id. ib. 1, 124: “miscent se maria,” id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth: “caelum ac terras,” Liv. 4, 3, 6: “quis caelum terris non misceat et mare caelo,” Juv. 2, 25; cf.: “mare caelo confundere,” id. 6, 282. —
II. Trop.
A. In gen., to mix, mingle, unite, etc.: “dulce amarumque una nunc misces mihi,” Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.): “animum alicujus cum suo miscere,” Cic. Lael. 21, 81: “gravitate mixtus lepos,” id. Rep. 2, 1, 1: “misce Ergo aliquid de nostris moribus,” Juv. 14, 322: “ex dissimillimis rebus misceri et temperari,” Cic. Off. 3, 33, 119; cf.“, joined with temperare,” id. Or. 58, 197; “also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,” Cic. Rep. 2, 23, 42.—
B. In partic.
1. To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.): “cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,” share, Sen. Ep. 3, 3: “se negotiis,” to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11: “administrationi,” ib. 27, 1, 17, § 5: “paternae hereditati,” ib. 29, 2, 42, § 3. —
2. (Acc. to I. B. 5.).
a. To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19: “rem publicam malis concionibus,” id. Agr. 2, 33, 91: “coetus,” Tac. A. 1, 16: “animorum motus dicendo,” Cic. de Or. 1, 51, 220: “anima, quae res humanas miscuit olim,” Juv. 10, 163.—
b. To stir up, occasion, excite, rouse: “ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,” stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6: “seditiones,” Tac. H. 4, 68 fin.—
3. Misceri aliquo, to be changed into: “mixtus Enipeo Taenarius deus,” Prop. 1, 13, 21.