previous next
mons , tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence,
I.a mountain, mount.
II. Transf.
A. A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity: “argenti montes,Plaut. Mil. 4, 2, 73: “montes mali ardentes,id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78: “ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum,id. Most. 2, 1, 6: “mons in Tusculani monte,” i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48: “aquae,Verg. A. 1, 105: “armorum,Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones: “eversum fudit super agmina montem,Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.: “montes auri polliceri,to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so, “maria montesque polliceri,Sall. C. 23, 3: “magnos montes promittere,Pers. 3, 65.—
B. A mountain-rock, rock in gen. (poet.): “fertur in abruptum magno mons improbus actu,Verg. A. 12, 687: “Graii,Greek marble, Stat. Th. 1, 145.—
C. Mountain-beasts, wild beasts (late poet.): “consumant totos spectacula montes,Claud. Cons. Mall. Theod. 310.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (14 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (14):
    • Caesar, Gallic War, 3.1
    • Cicero, Against Piso, 21.48
    • Ovid, Metamorphoses, 1.44
    • Plautus, Mostellaria, 2.1
    • Vergil, Aeneid, 1.105
    • Vergil, Aeneid, 12.687
    • Horace, Ars Poetica, 139
    • Plautus, Epidicus, 1.1
    • Plautus, Mercator, 3.4
    • Plautus, Miles Gloriosus, 4.2
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 23
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.39
    • Persius, Saturae, 3
    • Statius, Thebias, 1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: