previous next
mōrātus , a, um, adj. mos.
I. Mannered, of morals, good or bad; constituted, conditioned, circumstanced (class.): “nequiquam mulier exornata est bene, si morata est male,Plaut. Most. 1, 3, 132: condigne pater est ejus moratus moribus, id. Capt. 1, 1, 39: “morata recte (puella),id. Aul. 2, 2, 62: “viri bene morati,Cic. de Or. 2, 43, 184: “genus hominum optime moratum,id. Agr. 2, 31, 84: “melius,id. Fin. 1, 19, 63: “ita haec morata est janua,is of such a nature, Plaut. As. 2, 3, 10: “male moratus venter,insatiable, Ov. M. 15, 95: “bene morata disciplina,Col. 1, 8: “aut multitudinem melius moratam censeam fieri posse,Liv. 26, 22, 14: “in tam bene morata civitate,id. 45, 23, 10: “bene moratae urbes,Quint. 8, 6, 24.—
II. Esp. of style, etc., adapted to the manners or character of a person, or to the subject, characteristic: “poëma,Cic. Div. 1, 31, 66: “recte morata Fabula,in which the characters are accurately drawn, Hor. A. P. 319; cf.: “in oratione morata debent esse omnia cum dignitate,Quint. 4, 2, 64.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (14 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (14):
    • Cicero, On the Agrarian Law, 2.31.84
    • Ovid, Metamorphoses, 15.95
    • Plautus, Aulularia, 2.2
    • Plautus, Mostellaria, 1.3
    • Horace, Ars Poetica, 319
    • Plautus, Asinaria, 2.3
    • Cicero, On Oratory, 2.43
    • Livy, The History of Rome, Book 45, 23.10
    • Livy, The History of Rome, Book 26, 22.14
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.19
    • Cicero, De Divinatione, 1.31
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 4, 2.64
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 8, 6.24
    • Columella, Res Rustica, 1.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: