previous next
mūnĭfĭcus , a, um, adj. munusfacio,
I.present-making, i. e. bountiful, liberal, benevolent, generous, munificent (class.; syn.: liberalis, beneficus).
II. Of things: “opes,Ov. P. 4, 1, 24: “arca,Mart. 8, 38, 11.—Comp.: munificior a munifico identidem Cato dixit, cum nunc munificentior dicamus, quamvis munificens non sit in usu, Paul. ex Fest. p. 155 Müll.—Hence, adv.: mūnĭ-fĭcē , bountifully, munificently (class.): “tam munifice et tam large dare,Cic. N. D. 3, 27, 69: “adjuvisse,Liv. 22, 37.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, For Quintus Roscius the Actor, 8.22
    • Plautus, Amphitruo, 2.2
    • Livy, The History of Rome, Book 22, 37
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.27
    • Cicero, De Officiis, 2.18
    • Ovid, Ex Ponto, 4.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: