I.a defending, fortifying, protecting (class.).
I. Lit.: “milites munitione prohibere,” Caes. B. G. 1, 49: “oppidi,” Suet. Galb. 10: “operis,” a fortifying, erection of fortifications, Caes. B. G. 1, 8: “fluminum,” a bridging over, Tac. A. 1, 56: “munitionis multa sunt genera,” enclosure, fencing, hedging, Pall. 1, 34.—
B. Transf.
1. Concr., a means of fortification or defence, a fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls (syn. munimentum): “nisi munitione ac mole lapidum a mari (fons) disjunctus esset,” Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118: “munitiones multiplices Piraei portus,” Vell. 2, 23, 3: “urbem operibus munitionibusque sepire,” Cic. Phil. 13, 9, 20: demoliri, Sall. Fragm. ap. Non. 2, 204: “facere,” Caes. B. G. 1, 10: “incendere,” Nep. Eum. 5, 7: “per munitionem introire,” Sall. J. 38, 6: “munitiones in urbem spectantes,” Liv. 5, 5: “munitiones et castella,” Tac. A. 3, 74: “multum munitionis,” of the walls, Nep. Them. 7, 2.—
2. (Acc. to munio, I. B. 2.) A making passable of roads, by opening, paving, etc.: “ex viarum munitione quaestum facere,” repairing the roads, work on the roads, Cic. Font. 4, 7: “multos ad munitiones viarum condemnavit,” Suet. Calig. 27.—
II. Trop., a support: “aditus ad causam et munitio aut quoddam ornamentum,” support to the cause, Cic. de Or. 2, 79, 320 (al. communitio).—(The gloss. of Fest. is prob. corrupt: munitio morsicatio ciborum, Paul. ex Fest. p. 143 Müll.)