previous next
murmŭro , āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror , ātus, 1, v. dep. id.,
I.to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).
I. Neutr.
A. Form murmuro: “secum murmurat,Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble: “servi murmurant,Plaut. Mil. 3, 1, 149: “et murmuravit omnis congregatio,Vulg. Exod. 16, 2 al.—Of the nightingale: “secum ipse murmurat,Plin. 10, 29, 43, § 82: “magia carminibus murmurata,muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble: “murmurantia litora,Varr. L. L. 6, § 67 Müll.: “murmurans mare,Cic. Tusc. 5, 40, 116: “unda,Verg. A. 10, 212: “ignis,crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357: “intestina,to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—
B. Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—
II. Act., transf., to mutter or grumble at a thing: “quidam tarditatem poëtae murmurari,App. Flor. p. 353 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Plautus, Aulularia, 1.1
    • Vergil, Aeneid, 10.212
    • Old Testament, Exodus, 16.2
    • Plautus, Casina, 4.3
    • Plautus, Miles Gloriosus, 3.1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.82
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.40
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: