previous next
nauta (ante-class., poet., and late Lat. nāvĭta ), ae, m. for navita, from navis,
I.a sailor, seaman, mariner: “ego nautas eum non putabam habiturum,Cic. Att. 9, 3, 2; id. Fam. 16, 9, 4; “nautas gubernatoresque comparari jubet,Caes. B. G. 3, 9: “pavidus nauta,Hor. C. 1, 1, 14: “nautae = mercatores,id. S. 1, 1, 29: “permixtus nautis et furibus et fugitivis,Juv. 8, 174.—Uncontracted form navita (mostly poet.): “nulla est voluptas navitis major,Plaut. Men. 2, 1, 1; Cato ap. Paul. ex Fest. p. 169 Müll.: “timidi navitae, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23: navita de ventis, de tauris narrat arator,Prop. 2, 1, 43: “navita tum stellis numeros et nomina fecit,Verg. G. 1, 137: “omnis navita ponto Umida vela legit,id. ib. 1, 372 sq.: “navitas precum ejus (Arionis) commiseritum esse,Gell. 16, 19, 11; cf. Charon. Ap. M. 6, 20, p. 181; so, “navita turpis aquae,Tib. 1, 10, 36: navita Porthmeus, Petr. poet. 121, 117.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 16.9.4
    • Cicero, Letters to Atticus, 9.3.2
    • Caesar, Gallic War, 3.9
    • Vergil, Georgics, 1.137
    • Horace, Satires, 1.1.29
    • Plautus, Menaechmi, 2.1
    • Gellius, Noctes Atticae, 16.19.11
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: