I. And also, and yet, and in fact, to connect sentences: “nec vero non eadem ira deorum hanc ejus satellitibus injecit amentiam,” Cic. Mil. 32, 86: “neque meam mentem non domum saepe revocat exanimata uxor,” id. Cat. 4, 2, 3: “neque tamen illa non ornant,” id. de Or. 2, 85, 347: “nec vero Aristoteles non laudandus in eo, quod, etc.,” id. N. D. 2, 16, 44: “neque non me tamen mordet aliquid,” id. Fam. 3, 12, 2.—
II. In gen., likewise, also (mostly poet. and in post-Aug. prose): “necnon etiam precor Lympham et Bonum eventum,” Varr. R. R. 1, 1, 6; 2, 5, 9: “nec non et Tyrii ... frequentes Convenere,” Verg. A. 1, 707: “tunc mihi praecipue, nec non tamen ante, placebas,” Ov. H. 4, 69: “granum letale animalibus: nec non et in folio eadem vis,” Plin. 13, 22, 38, § 118; cf.: “gratissima est et esca panicum et milium, nec non hordeum,” Col. 8, 15, 6: “nec non etiam poëmata faciebat ex tempore,” Suet. Gram. 23.
