I.unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).—With gen.: “nescia mens hominum fati sortisque futurae,” Verg. A. 10, 501: “impendentis mali nescius,” Plin. Ep. 8, 23, 8.— With de, Ov. H. 16, 140.—With a rel.-clause: “nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,” Ov. H. 11, 47: “arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia,” id. M. 14, 2. —With a preced. neg.: “neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum,” Cic. Fam. 5, 12, 2.—With inf.: “non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici,” Cic. de Or. 1, 11, 45: “non eram nescius, fore, etc.,” id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.—
B. Not knowing how, not understanding, unable; with inf. (poet.): “nescii fari pueri,” Hor. C. 4, 6, 18: “cedere nescius,” id. ib. 1, 6, 6: “nescia fallere vita,” Verg. G. 2, 467: “corda,” id. ib. 4, 470: “Graias mirari artes,” Juv. 11, 100: “vinci nescius,” Ov. P. 2, 9, 45: “natura mutari nescia,” Juv. 13, 240.—
II. Pass., not known, unknown (rare; “not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,” Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15: “tributa,” Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum , ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance: “siquid nescibo, id nescium tradam tibi,” Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.