previous next
nescĭus , a, um, adj. ne-scio,
B. Not knowing how, not understanding, unable; with inf. (poet.): “nescii fari pueri,Hor. C. 4, 6, 18: “cedere nescius,id. ib. 1, 6, 6: “nescia fallere vita,Verg. G. 2, 467: “corda,id. ib. 4, 470: “Graias mirari artes,Juv. 11, 100: “vinci nescius,Ov. P. 2, 9, 45: “natura mutari nescia,Juv. 13, 240.—
II. Pass., not known, unknown (rare; “not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus,Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15: “tributa,Tac. A. 1, 59.—As subst.: nescĭum , ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance: “siquid nescibo, id nescium tradam tibi,Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (13 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (13):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.12.2
    • Cicero, Letters to Atticus, 15.11.4
    • Ovid, Metamorphoses, 14.2
    • Plautus, Rudens, 1.5
    • Vergil, Aeneid, 10.501
    • Vergil, Georgics, 2.467
    • Tacitus, Annales, 16.14
    • Tacitus, Annales, 1.59
    • Plautus, Captivi, 2.2
    • Cicero, On Oratory, 1.11
    • Pliny the Younger, Epistulae, 8.23.8
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.1
    • Ovid, Ex Ponto, 2.9
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: