I.too much, overmuch, excessively, beyond measure.
I. Lit.: “Chremes nimis graviter cruciat adulescentulum nimisque inhumane,” too severely ... too inhumanly, Ter. Heaut. 5, 5, 1: “nec nimis valde nec nimis saepe,” Cic. Leg. 3, 1, 1: “heu nimis longo satiate ludo,” Hor. C. 1, 2, 37: “nimis castus Bellerophon,” id. ib. 3, 7, 14: “felix heu nimis,” Stat. S. 2, 7, 24: “nimis dixi,” Plin. Pan. 45.—
(β).
With gen.: “nimis insidiarum,” Cic. Or. 51, 170: “haec loca lucis habent nimis,” Ov. F. 6, 115.—
B. With a preceding negative, not too much, not very much, not altogether, not very: “Philotimi litterae me quidem non nimis, sed eos admodum delectārunt,” Cic. Att. 7, 24, 1: “ea dicis non nimis deesse nobis,” id. de Or. 1, 29, 133: “Caecilium non nimis hanc causam severe, non nimis accurate, non nimis diligenter acturum,” id. Div. in Caecil. 22, 71: “illud non nimis probo, quod scribis,” id. Fam. 12, 30, 15: “praesidium non nimis firmum,” Caes. B. G. 7, 36: “haud nimis amplum,” Liv. 8, 4. —
II. Transf., beyond measure, exceedingly (ante-class.): “nimis velim lapidem, etc.,” Plaut. Most. 1, 3, 119: “nimis id genus ego odi male,” id. Rud. 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 63; Ter. Eun. 4, 7, 16.—Also strengthened by quam or tandem, very much, in the highest degree: “nimis quam formido, ne, etc.,” Plaut. Most. 2, 2, 79; id. Truc. 2, 5, 15: “nimis tandem contemnor,” id. Ps. 4, 1, 11; id. Pers. 2, 1, 2.—Prov.: “ne quid nimis,” Ter. And. 1, 1, 34.