I.at no time, never: “numquam edepol med istoc vinces,” Plaut. Stich. 5, 5, 13: “quod (principium) si numquam oritur, ne occidit quidem umquam,” Cic. Rep. 6, 25, 27; id. Att. 14, 13, 6: “videre mihi videor tantam dimicationem, quanta numquam fuit,” id. ib. 7, 1, 2: “illum numquam, dum haec natio viveret sine curā futurum,” id. Sest. 63, 132: “numquam ante hoc tempus,” Caes. B. G. 1, 44: “numquam donec,” Liv. 34, 23.—
B. Followed by a negative.
1. By a clause with quin, ut non, to denote that which always occurs: “numquam fui usquam, quin me omnes amarent plurimum,” Ter. Eun. 5, 9, 62: “numquam epistulam tuam accipio, ut non protinus una simus,” Sen. Ep. 40, 1.—
2. With a negative in the same clause, affirmatively: “numquam non ineptum,” always, Cic. de Or. 1, 24, 112; id. Fam. 12, 18, 1; Sen. Ep. 11, 4; cf.: “probi mores numquam non plurimum profuerint,” Quint. 7, 2, 33: “numquam nisi honorificentissime Pompeium appellat,” never otherwise than, always, Cic. Fam. 6, 6, 10.—*
II. For non, not, by no means: “qui hodie numquam ad vesperam vivam!” Plaut. As. 3, 3, 40: “numquam omnes hodie moriemur inulti,” Verg. A. 2, 670: “numquam hodie effugies,” by no means, id. E. 3, 49; cf. Plaut. Am. 1, 1, 270; id. Mil. 4, 4, 56; Ter. Heaut. 3, 1, 44: “nihil in mentem? numquam quidquam ( = prorsus nihil),” Ter. Ad. 4, 1, 12; cf. Plaut. Capt. 1, 1, 8.