previous next
ob-do , dĭdi, dĭtum, 3,
I.v. a., to put, place, or set one thing before another; to put against; to shut, close, fasten, etc.: obdere, opponere vel operire, Paul. ex Fest. p. 191 Müll. (not in Cic. or Cæs.): “pessulum ostio obdo,slip the bolt, Ter. Eun. 3, 5, 55: “forem obdo,shut, Plaut. Cas. 5, 2, 15: “obde forem,Ov. A. A. 3, 587: “obditis a tergo foribus,Tac. A. 13, 5; Ter. Heaut. 2, 3, 37; Ov. F. 1, 28: “fores obditae ferratis trabibus,Plin. 6, 11, 12, § 30: “Propontidis fauces Porcius Cato sic obditis navibus quasi portam obseravit,placed opposite, Flor. 3, 6, 10: “auribus ceram obdere,Sen. Ep. 31, 2: “feralibus amiculis instrictus atque obditus,enveloped, wrapped in, App. M. 10, p. 244: “capillos in mutuos nexus obdere,id. ib. 3, p. 137.— Poet., to expose: “hic nulli malo latus obdit apertum,exposes an unguarded side to no evil-minded person, Hor. S. 1, 3, 59.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Horace, Satires, 1.3.59
    • Tacitus, Annales, 13.5
    • Plautus, Casina, 5.2
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 6.30
    • Seneca, Epistulae, 31.2
    • Ovid, Fasti, 1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: