I.perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37: “objexis,” id. Cas. 2, 6, 52), v. a. ob-jacio, to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).
I. Lit.: “ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,” Plaut. Mil. 2, 1, 70: “si alia quae obiciant non habuerint,” Varr. R. R. 2, 4, 15: “cibum canibus,” Plin. 8, 40, 61, § 145: “parricidae corpus feris,” Cic. Rosc. Am. 26: “offam (Cerbero),” Verg. A. 6, 420: “pisces diripiunt carnes objectas,” Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus: “aliquem feris,” Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.: “vivos homines laniandos obicere,” Suet. Ner. 37: “florem veteris vini naribus,” to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17: “si tale visum objectum est a deo dormienti,” brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48: “huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,” to be exposed, id. Mil. 14, 37: “exercitum tantae magnitudinis flumini,” Caes. B. C. 1, 64, 4: “ne objexis manum,” don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —
B. In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose: “Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum ... obicio et oppono,” Cic. Pis. 33, 81: “carros pro vallo,” Caes. B. G. 1, 26: “ericium portis,” id. B. C. 3, 67: “faucibus portūs navem submersam,” id. ib. 3, 39; “3, 66: se hostium telis,” Cic. Tusc. 1, 37, 89: “se ei objecit,” Nep. Hann. 5, 1: “maximo aggere objecto,” Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms: “objecta tela perfregit,” Cic. Har. Resp. 23, 49: “scutum,” Liv. 2, 10: “hastas,” id. 36, 18: “clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,” oppose, Verg. A. 2, 444: “objecit sese ad currum,” threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—
II. Trop.
A. In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.: “noctem peccatis et fraudibus obice nubem,” Hor. Ep. 1, 16, 62: “nubem oculis,” Ov. M. 12, 32: “plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,” Cic. Fin. 1, 14, 47: “consulem morti,” to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23: “obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum ... ad omne denique periculum,” id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in: “numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes ... objecissem,” Cic. Arch. 6, 14: “obicere se in impetus profligatorum hominum,” id. ib. 6, 14. —With adversus: “se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,” Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12: “alicui eam mentem, ut patriam prodat,” to suggest, Liv. 5, 15: “alicui lucrum,” to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45: “sollicitudinem,” to cause, id. Mil. 3, 1, 29: “terrorem hosti,” Liv. 27, 1: “spem,” id. 6, 14: “furorem alicui objecit,” Cic. Rosc. Am. 14, 40: “rabiem canibus,” Verg. A. 7, 479.—Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one: “mihi mala res obicitur aliqua,” Plaut. Merc. 2, 3, 5: “malum mihi obicitur,” Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18: “obicitur animo metus,” Cic. Tusc. 2, 4, 10.—
2. To put in the way, interpose: “omnis exceptio interponitur a reo,” Gai. Inst. 4, 119: “cui dilatoria obicitur exceptio,” id. ib. 4, 123.—
B. In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.: “criminor, exprobro): facinora,” Plaut. Mil. 3, 1, 25: “alicui multa probra,” Cic. de Or. 2, 70, 285: “ignobilitatem alicui,” id. Phil. 3, 6, 15: “obicit mihi, me ad Baias fuisse,” id. Att. 1, 16, 10: “parcius ista viris obicienda memento,” Verg. E. 3, 7.—With quod: “Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,” Cic. Tusc. 1, 2, 3; Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8: “crimen,” Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing: “de Cispio mihi igitur obicies? etc.,” Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.: “nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,” Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus , a, um, P. a.
A. Lying before or opposite: “insula objecta Alexandriae,” Caes. B. C. 3, 112: “silva pro nativo muro,” id. B. G. 6, 10: “flumina,” Verg. G. 3, 253: “Cyprus Syriae objecta,” Plin. 5, 31, 35, § 129.—
B. Exposed; constr. with dat. or ad: “objectus fortunae,” Cic. Tusc. 1, 46, 111: “invidiae,” Plin. 29, 1, 8, § 20: “ad omnes casus,” Cic. Fam. 6, 4, 3.—