previous next
ob-lātĭo , ōnis, f. id.,
I.an offering, presenting, a giving or bestowing gratuitously (post-class.; cf.: donum, munus, votum).
I. In abstr.: “honorum oblationibus,Eum. Pan. ad Const. 16: “si forte oblatio ei fiat ejus, quod, etc.,Dig. 5, 2, 8, § 10.—
B. In partic., a bid at an auction: qui ceteros oblatione superavit, Cod. Th. 5, 13, 18.—
II. In concr., a gift, present: “amplissimi ordinis, Cod. Th. 6, 2, 14: si maritus ad oblationem dei uxori donavit,Dig. 24, 1, 5, § 12. —
B. Esp., an offering, sacrifice, Ambros. Cain, 2, 6, 18; id. in Psa. 35, 7; Vulg. Eph. 5, 2; id. Heb. 10, 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (2 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (2):
    • New Testament, Hebrews, 10.5
    • New Testament, Ephesians, 5.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: