I.v. a., to beset, invest, besiege, blockade (mostly poet.): ne auriculam obsidat caries, ne vermiculique, Lucil. ap. Non. 21, 25: “vias oculorum,” Lucr. 4, 351: “certas partes,” id. 4, 1092: “pontem,” Sall. C. 45, 2 Kritz N. cr.: “portas,” Verg. A. 9, 159: “Italos fines,” to occupy, take possession of, id. ib. 7, 334: “praedator cupit immensos obsidere campos,” Tib. 2, 3, 41: “Troica moenia,” Cat. 64, 345.
ob-sīdo , ĕre,