I.adj., amazed, confounded, beside one's self, senseless, stupefied (ante- and post-class.): hiat sollicita, studio obstupida, suspenso animo civitas, Pac. ap. Non. 429, 7 (Trag. Rel. p. 68 Rib. fin.): “quid astitisti obstupida?” Plaut. Mil. 4, 6, 39: “attonitus et obstupidus,” Gell. 5, 1, 6: “consternatus ac prorsus obstupidus,” App. M. 1, p. 114, 3.
ob-stŭpĭdus , a, um,