previous next
ob-turbo , āvi, ātum, 1, v. a.,
I.to stir up, make turbid.
II. Trop., to throw into disorder or confusion; to disorder, confuse, trouble, disturb, distract: “(eos) denso agmine obturbabat,Tac. H. 3, 25: “ne obturba, ac tace,Plaut. Poen. 1, 2, 49: “lectorem,Suet. Aug. 86; cf.: “obturbatur militum vocibus,Tac. H. 3, 10: “me scriptio et litterae non leniunt sed obturbant,distract, Cic. Att. 12, 16 fin.: “solitudinem,to disturb, id. ib. 12, 18.— Absol.: obturbabant patres specie detestandi, to raise a disturbance or clamor, Tac. A. 6, 24 (30 Ritter).—Impers.: “obturbatur, obstrepitur,Plin. Ep. 9, 13, 19.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to Atticus, 12.16
    • Plautus, Poenulus, 1.2
    • Suetonius, Divus Augustus, 86
    • Tacitus, Annales, 6.24
    • Tacitus, Historiae, 3.10
    • Tacitus, Historiae, 3.25
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 8.68
    • Pliny the Younger, Epistulae, 9.13.19
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: