previous next
ob-verto , ti, sum, 3, v. a.
I. To turn towards or against, to direct towards any thing (not in Cic. or Cæs.): cujus ob os Graii ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; also ap. Cic. Fam. 9, 26, 2: “mihi cornua,Plaut. Ps. 4, 3, 3: “arcūs in aliquem,Ov. M. 12, 605: “fenestras in aquilonem,Plin. 14, 21, 27, § 133: “pelago proras,Verg. A. 6, 3; “without pelago: cornua velatarum obvertimus antennarum,direct, id. ib. 3, 549: obstantes dum vult obvertere remos, to turn against (the water), to play, Ov. M. 3, 676: “ordines ad clamorem,Liv. 27, 18.—
II. Mid., to turn one's self to or towards, turn to any thing: “obvertor ad undas,Ov. H. 19, 191.—Hence, obversus , a, um, P. a., turned towards or against, directed towards.
A. Lit.: “faciemque obversus in agmen utrumque,Ov. M. 12, 467: “ad matrem,Tac. A. 4, 54: “domicilia (apium) ad orientem,Col. 9, 7, 5; “for which: frons (ornithonis) orienti,id. 8, 3, 1: “Caucasus quā soli est obversus,Sol. 65.—With simple acc.: “obversus orientem,App. M. 2, p. 127; cf.: “profligatis obversis,the opponents, enemy, Tac. A. 12, 14.—
B. Trop., turned towards, inclined to, engaged in: “ad sanguinem, et caedes,Tac. H. 3, 83: “obversi militum studiis,id. ib. 3, 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (13 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (13):
    • Cicero, Letters to his Friends, 9.26.2
    • Ovid, Metamorphoses, 12.467
    • Ovid, Metamorphoses, 12.605
    • Ovid, Metamorphoses, 3.676
    • Plautus, Pseudolus, 4.3
    • Vergil, Aeneid, 6.3
    • Tacitus, Annales, 12.14
    • Tacitus, Annales, 4.54
    • Tacitus, Historiae, 3.83
    • Livy, The History of Rome, Book 27, 18
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 3.18
    • Columella, Res Rustica, 8.3.1
    • Columella, Res Rustica, 9.7.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: