I.a meeting, falling in with (not in Cic. or Cæs.; “syn.: obviam itio, occursatio, etc.): vacuis occursu hominum viis,” in the streets, where they met nobody, Liv. 5, 41, 5: “prohiberi fratrum ejus occursu,” Curt. 8, 3, 4; 6, 7, 29; Suet. Tib. 7; id. Ner. 1, 23: “occursum alicujus vitare,” to avoid meeting him, Tac. A. 4, 60: “declinare,” id. H. 3, 85: in occursum ejus, Vulg. Gen. 14, 17: “in occursum tuum,” id. Exod. 4, 14.—Of things: “rota stipitis occursu fracta ac disjecta,” by coming in contact with a stump, Ov. M. 15, 522: “videbis nocturnam lunae successionem a fraternis occursibus lene remissumque lumen mutuantem,” Sen. Cons. ad Marc. 18, 2 Haase (al. occursionibus): “occursum trepidare amici,” Juv. 8, 152: “gravis occursu,” id. 6, 418.—Of the Labyrinth: “occursus ac recursus inexplicabiles,” approaches and withdrawals, Plin. 36, 13, 19, § 85.
occursus , ūs, m. occurro,