previous next
ŏcellus , i, m. dim. oculus,
I.a little eye, eyelet (mostly poet.).
I. Lit.: “blanda quies furtim vietis obrepsit ocellis,Ov. F. 3, 19: “ut in ocellis hilaritudo est!Plaut. Rud. 2, 4, 8: “turgiduli,Cat. 3, 17: “ebrii,id. 43, 11: “irati,Ov. Am. 2, 8, 15: “acre malum semper stillantis ocelli,Juv. 6, 109: “si prurit frictus ocelli angulus,id. 6, 578.—As a term of endearment: “ocelle mi!my little eye! my darling! Plaut. Trin. 2, 1, 18: “aureus,id. As. 3, 3, 101: jucundissimus meus, Aug. ap. Gell. 15, 7, 3: “cave despuas, ocelle,Cat. 50, 19.—So of things, like our apple of the eye: “cur ocellos Italiae, villulas meas, non vides?Cic. Att. 16, 6, 2: “insularum,Cat. 31, 1.—
II. Transf., a bulb or knob on the roots of the reed (called also oculus), Plin. 21, 4, 10, § 20.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.6.2
    • Plautus, Rudens, 2.4
    • Plautus, Trinummus, 2.1
    • Plautus, Asinaria, 3.3
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 21.20
    • Gellius, Noctes Atticae, 15.7.3
    • Ovid, Fasti, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: