I.fat, rich, plump, corpulent; of a country, etc., rich, fertile, fruitful.
I. Lit.: “regio opima et fertilis,” Cic. Imp. Pomp. 6, 14: “campus,” Liv. 31, 41: “arva,” Verg. A. 2, 782: “Larissa,” Hor. C. 1, 7, 11: “vitis,” Plin. 14, 3, 4, § 36.—Of living beings: “boves,” Cic. Tusc. 5, 34, 100: “victima,” Plin. 10, 21, 24, § 49: “habitus corporis,” Cic. Brut. 16, 64: “stabulis qualis leo saevit opimis,” of fat cattle, Val. Fl. 6, 613.—Comp.: “membra opimiora,” Gell. 5, 14, 25.—Sup.: “boves septem opimissimos,” Tert. ad Nat. 2, 8.—
II. Trop.
A. Enriched, rich: “opimus praedā,” Cic. Verr. 2, 1, 50, § 132: “accusatio,” enriching, gainful, id. Fl. 33, 81: “alterius macrescit rebus opimis,” i. e. prosperity, Hor. Ep. 1, 2, 57: “cadavera,” from which their spoilers enrich themselves, Val. Fl. 3, 143: “opus opimum casibus,” rich in events, Tac. H. 1, 2.—
B. In gen., rich, abundant, copious, sumptuous, noble, splendid: dote altili atque opimā, Plaut. Fragm. ap. Non. 72, 18: “divitiae,” id. Capt. 2, 2, 31: “opima praeclaraque praeda,” Cic. Rosc. Am. 3, 8: “dapes,” Verg. A. 3, 224: “quaestus,” Plin. 10, 51, 72, § 142: “palma negata macrum, donata reducit opimum,” Hor. Ep. 2, 1, 181: “animam exhalare opimam,” victorious, Juv. 10, 281. —So esp.: “opima spolia,” the arms taken on the field of battle by the victorious from the vanquished general, the spoils of honor, Liv. 1, 10; 4, 20; cf.: “aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,” Verg. A. 6, 856.—Also, in gen., the arms taken from an enemy's general in single combat, Liv. 23, 46; Verg. A. 10, 449; cf. Fest. p. 186 Müll.: “opimum belli decus,” honorable, high, noble, Curt. 7, 4, 40: “triumphus,” Hor. C. 4, 4, 51: “gloria,” Val. Max. 4, 4, 10 fin.—As subst.: ŏpīma , ōrum, n., honorable spoils, Plin. Pan. 17.—
C. In rhet., gross, overloaded: “opimum quoddam et tamquam adipale dictionis genus,” Cic. Or. 8, 25: “Pindarus nimis opimā pinguique facundiā esse existimabatur,” Gell. 17, 10, 8.— Hence, adv.: ŏpīmē , richly, sumptuously, splendidly (ante-class.): “instructa domus opime atque opipare,” Plaut. Bacch. 3, 1, 6; Varr. L. L. 5, § 92 Müll.