previous next
opportūnĭtas (obp- ), ātis, f. opportunus.
I. In gen., fitness, convenience, suitableness (class.; syn. occasio; cf.: “copia, facultas): loci,local advantages, Caes. B. G. 3, 14: “corporis,Cic. Leg. 1, 9, 27: “anuli,id. Off. 3, 9, 38: “membrorum,id. N D. 1, 33, 92: “aetatis,Sall. J. 6, 3.—
II. In partic.
A. A fit, opportune, or favorable time, a favorable opportunity: “optimā opportunitate ambo autem venistis,Plaut. Merc. 5, 4, 3; so id. Ep. 2, 2, 19: “scientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum,Cic. Off. 1, 40, 142: “omni negotio est,Vulg. Eccl. 8, 6.—Personified as a goddess, Opportunity, Plaut. Ps. 2, 3, 3.—
B. An advantage: “tales igitur inter viros amicitia tantas opportunitates habet,Cic. Lael. 6, 22. opportunitate aliquā datā, if some advantage offered itself, Caes. B. G. 3, 17.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Old Testament, Ecclesiastes, 8.6
    • Caesar, Gallic War, 3.14
    • Caesar, Gallic War, 3.17
    • Plautus, Epidicus, 2.2
    • Plautus, Mercator, 5.4
    • Plautus, Pseudolus, 2.3
    • Cicero, De Legibus, 1.9
    • Cicero, De Amicitia, 6
    • Cicero, De Officiis, 1.40
    • Cicero, De Officiis, 3.9
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: