I.abl. sing. and plur.), m. oro, a praying, entreating; a request, entreaty (very rare but class.): “oratu tuo,” Cic. Fl. 37, 92: “illarum oratu,” Plaut. Cas. 2, 2, 17; Sid. Ep. 9, 14 init.: magnis oratibus, Coripp. Laud. Just. 2, 4.
ōrātus , ūs (only in