previous next
ortus , ūs, m. orior.
I. A rising of the heavenly bodies (opp. occasus; class.): solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque cognoscere, Cic. Div. 1, 56, 128: “primi sub lumina solis et ortus,Verg. A. 6, 255: “(sol) ab ortu ad occasum commeans,from east to west, Cic. N. D. 2, 19, 49: solis, sunrise, i. e. the orient, the east, id. Cat. 3, 8: “tum bis ad occasum, bis se convertit ad ortus,Ov. M. 14, 386: “nitido ab ortu,id. ib. 2, 112: “signorum,Verg. E. 9, 46: “ortus lucis,Vulg. Sap. 16, 28.—
II. A rise, beginning, origin (cf. origo): “tribuniciae potestatis,Cic. Leg. 3, 8, 19: “juris,id. ib. 1, 6, 20: “Favonii,Plin. 17, 9, 8, § 57: “materno ortu,Ov. M. 13, 148: “ab Elide ducimus ortum,we are sprung, derive our origin, id. ib. 5, 494: “ortus nascentium,the birth, Cic. Div. 2, 43, 91; id. Tusc. 1, 38, 91: “Cato ortu Tusculanus,by birth, id. Leg. 2, 2, 5.—Of a river, the source: “donec venias ad fluminis ortus,Ov. M. 11, 139.—Of plants, the springing up, growth, Lucr. 5, 211.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (16 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (16):
    • Cicero, Against Catiline, 3.8
    • Ovid, Metamorphoses, 11.139
    • Ovid, Metamorphoses, 13.148
    • Ovid, Metamorphoses, 14.386
    • Ovid, Metamorphoses, 2.112
    • Ovid, Metamorphoses, 5.494
    • Vergil, Aeneid, 6.255
    • Old Testament, Wisdom, 16.28
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.211
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 17.57
    • Cicero, De Legibus, 2.2
    • Cicero, De Legibus, 3.8
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.19
    • Cicero, De Divinatione, 1.56
    • Cicero, De Divinatione, 2.43
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.38
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: