I.inf. oscularier; v. infra), v. dep. osculum, to kiss (class.).
I. Lit.: compellando blanditer, ausculando. Plaut. As. 1, 3, 69: “eam vidisse cum alieno oscularier,” kissing each other, id. Mil. 2, 2, 88: “osculari atque amplexari inter se,” id. ib. 5, 1, 40: “ille autem me complexus atque osculans flere prohibebat,” Cic. Rep. 6, 14, 14: “eum complexus, osculatusque dimisit,” id. Att. 16, 5, 2: “simulacrum,” Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94: “osculetur me osculo oris sui,” Vulg. Cant. 1, 1. —
II. Transf., to make much of, to value, prize: “inimicum meum sic amplexabantur, sic osculabantur,” Cic. Fam. 1, 9, 10: “scientiam juris tamquam filiolam,” id. Mur. 10, 23.