I.neutr. collat. form pannum , i, Nov. ap. Non. 218, 27.—Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [πῆνος; Dor. πᾶνος], a cloth, a garment.
I. Lit.: “albo Fides Velata panno,” Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9: “eventus viridis panni,” Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters: “pannis annisque obsitus,” Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8: “rara in tenui facundia panno,” Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.—
II. Transf.
A. A rag: “unus et alter Adsuitur pannus,” Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51: “membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,” Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12: “panno rubro fugare armentum,” Gai. Inst. 3, 202.—
B. A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
C. A bag, satchel, Petr. 135.—
D. A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —