previous next
părātus , ūs, m. 1. paro,
I.a preparing, fitting out, preparation, provision, = apparatus: nullum necessarium vitae cultum aut paratum requirentis, Cic. Fin. 5, 19, 53: paratu militum et armorum, Sall. Fragm. ap. Gell. 2, 27, 2; Liv. 10, 41, 3 Drak. N. cr.: “proviso ante funebri paratu,Tac. A. 13, 17: “natalem Vitellii diem celebravere ingenti paratu,id. H. 2, 95: “mensaeque paratu Regifico,Val. Fl. 2, 652: “magno cultu paratuque rerum et familiae,Gell. 19, 1, 7: “lauto cenare paratu,Juv. 14, 13.—In plur.: “largis paratibus uti,Ov. H. 16, 191; so of ornament, id. M. 8, 683: “Tyrios induta paratus,clothing, id. F. 3, 627: “ventris et ganeae,Tac. A. 3, 52: “fortunae,id. ib. 11, 30.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Livy, The History of Rome, Book 10, 41.3
    • Ovid, Metamorphoses, 8.683
    • Tacitus, Annales, 13.17
    • Tacitus, Annales, 3.52
    • Tacitus, Historiae, 2.95
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.19
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 2.652
    • Gellius, Noctes Atticae, 19.1.7
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.27.2
    • Ovid, Fasti, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: