I.adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.): “ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,” Cic. Inv. 2, 3, 10: “parvola magni formica laboris,” Hor. S. 1, 1, 33: “parvula, pumilis,” Lucr. 4, 1162: “impulsio,” Cic. Inv. 2, 8, 25: “res,” id. Quint. 16, 53: “pecunia,” id. Rosc. Com. 8: “stridor,” Plin. 17, 24, 37, § 221: “res,” Hor. Ep. 1, 18, 29: “tuta et parvola laudo,” id. ib. 15, 42: “proelium,” a skirmish, Caes. B. G. 2, 30: “detrimentum,” id. ib. 5, 50: “causa,” Lucr. 4, 193.—
II. In partic.
A. Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8: “parvula (soror),” id. Eun. 3, 3, 18: “segmentatis dormisset parvula cunis,” when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.: “a parvulā aetate,” Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus , i, m., a child: “si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,” Verg. A. 4, 328; cf.: “rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,” Juv. 5, 138: “parvulus enim natus est nobis,” Vulg. Isa. 9, 6: “exceptis parvulis,” id. Matt. 14, 24.—Of animals: “(ursi) parvuli excepti,” Caes. B. G. 6, 28, 4.—