previous next
^trĭus , a, um, adj. patria.
I. In gen., of or belonging to one's native country or home, native: “patrius sermo,Cic. Fin. 1, 2, 4; Hor. A. P. 57: “mos,Cic. Par. 4, 1, 27: “ritus,id. Leg. 2, 9, 21: “carmen patrium canere,a national song, Curt. 3, 3, 9: “Mycenae,” i. e. their home, Verg. A. 2, 180: “palaestrae,id. ib. 3, 281: “vox,Vulg. 2 Macc. 7, 8.—
II. In partic., in gram.: nomen patrium, a gentile noun (like Romanus, Atheniensis, etc.), Prisc. p. 580 P.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Vergil, Aeneid, 2.180
    • Old Testament, 2 Maccabees, 7.8
    • Horace, Ars Poetica, 57
    • Cicero, De Legibus, 2.9
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.2
    • Cicero, Paradoxa Stoicorum, 4
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 3.3.9
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: