I.adj. dim. [paucus], little, small (mostly ante-class.): “res,” Plaut. Poen. 3, 1, 63: peccatum, Turp. ap. Non. 363, 15 (al. pausillulum): “ossa pauxilla atque minuta,” Lucr. 1, 836: “semina,” id. 3, 229.—
(β).
Subst.: pauxillum , i, n., a little: “ex pauxillo,” little by little, Plaut. Most. 4, 1, 8: “da mihi pauxillum aquae ad bibendum,” Vulg. Gen. 24, 43.—Esp. abl.: pauxillo, by a little, a little: pauxillo prius me convenit, Afran. ap. Charis. p. 191 P.: “pauxillo levius,” Cels. 5, 28, n. 18.—Adv.: pauxillum , a little, little: “sed si pauxillum potes contentus esse,” Plaut. Capt. 1, 2, 73: “ita ut pausillum differat a caulibus,” id. Truc. 3, 2, 18: “pauxillum manus conseres, ut conquiescas,” Vulg. Prov. 24, 33.