I. Lit.
A. To cultivate, of the soil; hence, to inhabit: “Eleusiniam glebam,” App. M. 11, 2, p. 257.—
B. To perfect, finish: “incohata percolui,” Plin. Ep. 5, 6, 41.—
II. Transf.
B. To deck, beautify, adorn: “aliquid eloquentiā,” Tac. Agr. 10.—
C. To honor greatly, to revere, reverence: “si patrem percoles,” Plaut. Trin. 2, 2, 4: “conjugem liberosque,” Tac. A. 4, 68: “multos praefecturis et procurationibus, plerosque senatorii ordinis honore,” id. H. 2, 82: “deos,” Sol. 22, 7: “dei numen in uxoris laboribus percolens,” App. M. 6, 15, p. 179: “Aegyptii cerimoniis me propriis percolentes appellant Isidem,” id. ib. 11. 5, p. 259: “initia Cereris,” celebrate, Aur. Vict. Caes. 14, 4: “funus,” id. ib. 20, 30.—
D. To persecute, pursue, cultivate: “vestras disciplinas studiosius,” App. Flor. 4, 18, p. 361: “cumulata habent quae sedulo percolunt,” id. Deo Soc. 22, p. 54.—Hence, percultus , a, um, P. a.: “femina perculta,” highly adorned, Plaut. Poen. 1, 2, 22.