I.to question strictly or particularly, to inquire earnestly: docte percontat, Aeneas quo pacto, etc., Naev. ap. Non. 474, 7: “si percontassem, etc.,” Nov. ib. 474, 5: “quod sedulo percontaveram,” App. M. 11, p. 266, 8.—
2. percontor , ātus, in pass. signif.: de ovium dentibus opiliones percontantur, are questioned (preceded by quae a grammatico quaerenda sunt), Gell. 16, 6, 11: “percontato pretio,” App. M. 1, p. 113, 14.—Hence, poet., as subst.: percontatum , i, n., = ἀξίωμα, a fundamental truth, an established principle, Cael. Aur. Acut. 1, 5, 46.