previous next
perconto (percuncto ), āre, 1, v. a. and n. (ante- and post-class.) [v. percontor],
I.to question strictly or particularly, to inquire earnestly: docte percontat, Aeneas quo pacto, etc., Naev. ap. Non. 474, 7: “si percontassem, etc.,Nov. ib. 474, 5: “quod sedulo percontaveram,App. M. 11, p. 266, 8.—
2. percontor , ātus, in pass. signif.: de ovium dentibus opiliones percontantur, are questioned (preceded by quae a grammatico quaerenda sunt), Gell. 16, 6, 11: “percontato pretio,App. M. 1, p. 113, 14.—Hence, poet., as subst.: percontatum , i, n., = ἀξίωμα, a fundamental truth, an established principle, Cael. Aur. Acut. 1, 5, 46.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (1 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (1):
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: